مطالعه توزیع بافتی ایندیوم در کبد، کلیه و مغز موش صحرایی

سابقه و هدف: ایندیوم از عناصر اصلی گروه سه جدول تناوبی است که در صنایع مختلف و هم‌چنین علوم پزشکی به‌طور خاص مورد توجه واقع شده‌است. بنابراین احتمال مسمومیت با این فلز، قابل پیش بینی می‌باشد. بر این اساس در این پروژه، مطالعه‌ای بر تجمع ایندیوم در سه بافت کبد، کلیه و مغز انجام شد؛ هم‌چنین آثار پاتولوژیکی این عنصر در بافت‌های مورد نظر نیز بررسی گردید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از موش‌های صحرایی(Rat) استفاده شد که پس از تعیین LD50 این یون، روزانه به مدت 60 روز به هر موش صحرایی مورد آزمایش به‌صورت داخل‌صفاقی، 35/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن حیوان، یون ایندیوم در فرم کلرید ایندیوم تزریق گردید. یافته‌ها: اندازه‌گیری غلظت ایندیوم در نمونه‌های سرم و هموژن کبد، کلیه و مغز حیوانات مورد آزمایش توسط دستگاه جذب اتمی بدون شعله نشان داد که از بین سه بافت مورد مطالعه در این تحقیق، ایندیوم بیش‌تر در کلیه و کبد تجمع می‌یابد. بررسی لام میکروسکوپی بافت‌های مورد نظر در موش‌های تحت تزریق نیز مشخص نمود که بیش‌ترین ضایعات بافتی مربوط به کلیه و سپس کبد است. نتیجه‌گیری: از نتایج به‌دست آمده در این مطالعه چنین می‌توان پیشنهاد داد که شدت ضایعات حاصل از آثار ایندیوم بر بافت‌های مورد مطالعه در این تحقیق احتمالاً وابسته به غلظت بافتی این عنصر است.